Iscrtavanje 3D objekata je postupak koji ima veliku važnost u modernom svijetu. Mnogo tehnologija i grana znanosti se oslanja na iscrtavanja da bi bile korisne. Iscrtavanje se velikom većinom standardiziralo u vrlo jednostavan postupak. Sve započinje vertex shaderom čija je zadaća da preuzme podatke objekta koji se iscrtava te da ih određenim postupcima transformira u nešto korisno. Nakon vertex shadera se izvršava fragment shader koji uzme podatke proizvedene u vertex shaderu te ih iskoristi da bi se proizveli pikseli koji se iscrtaju i prikažu korisniku. Takav klasični pristup iscrtavanju je veoma jednostavan no ima nedostatke kada su u pitanju modeli s velikim brojem trokuta. Rješenje za razne probleme klasičnog iscrtavanja daju modeni mesh shaderi. Oni mijenjaju logički slijed iscrtavanja te daju drastično veće mogućnosti i sposobnosti korisniku. Moderno iscrtavanje započine s task shaderom koji uzme podatke objekta te odlučuje koji dijelovi objekta se trebaju iscrtavati, a koji ne. Task shader zatim pokreće jedan mesh shader za svaki dio objekta koji je vidljiv. Mesh shader zatim izvodi učitavanje i postavljanje podataka za iscrtavanje. Nakon mesh shadera se poziva fragment shader koji proizvodi piksele identično kao i u klasičnom slučaju. Budući da je struktura podataka drukčija u modernom slučaju napisan je algoritam koji pretvara obične mesheve objekata u oblik pogodan za moderne shadere. Rezultati modernih shadera su vizualno identični kao i klasični, ali postupak je višestruko učinkovitiji te ima mnogo bolje performanse. Performanse moderne metode su redovito više od 3 puta veće od klasičnog iscrtavanja.