Maksimilijan I. Habsburški je bio treći habsburški vladar Svetog Rimskog Carstva, naslijedivši svog oca Fridrika III. Vladavina Maksimilijana kao austrijskog nadvojvode, kao cara Svetog Rimskog Carstva te kao starješine habsburške dinastije se može smatrati prekretnicom srednjoeuropskog srednjeg vijeka i novog vijeka. Za Maksimilijana se smatra da je on odgovoran za uspon habsburške dinastije kao jedne od najmoćnijih vladarskih obitelji Europe, zahvaljujući njegovoj uspješnoj politici i ženidbenim vezama. Osigurao je svojim nasljednicima prostrane dijelove Europe, kao što su Sicilija, Sardinija, Kastilja, Aragon, Burgundija, Niske Zemlje, Napulj, Ugarska, Austrija, Češka i Sveto Rimsko Carstvo i to većinu njih bez vojnog sukoba. Njegovim nasljeđivanjem Austrije završena je podijeljena vladavina austrijskih zemalja od strane raznih pobočnih grana dinastije Habsburg. Habsburzi postaju definitivna najmoćnija dinastija u Svetom Rimskom Carstvu, nakon razdoblja kada su se smatrale najmoćnijima Wittelsbach i Luksemburška dinastija. Maksimilijanova vladavina je bila obilježena sukobom sa Francuskom za prevlast u Europi, što će u kasnijim razdobljima natjerati francuske kraljeve čak i u savez sa Osmanlijama. U njemačkoj povijesti početak njegove vladavine označava početak nacionalne moderne povijesti. U radu će se pomoću odabrane literature pokušati ilustrirati detaljnije njegova politika prema različitim akterima srednjoeuropske politike, odnosno prema drugim vladarskim obiteljima i državama. Radi konteksta će se opisati i njegov raniji život te stanje u Austriji i Svetome Rimskom Carstvu prije Maksimilijanova rođenja odnosno prije 1459. godine.