Moral je skup društvenih normi koje određuju način ponašanja u pojedinoj društvenoj zajednici, a oblikuje se uvjetima života u zajednici te kulturnom tradicijom. Uređuje odnose među članovima zajednice. Moral se sastoji od moralnog ponašanja, moralnog rasuđivanja i moralnih emocija. Proučavanje moralnog razvoja djece je proučavanje načina na koji djeca razumiju moralna pravila. U proučavanju moralnosti psiholozi se često koriste moralnim dilemama, odnosno kratkim pričama u kojima je predstavljen sukob između dviju moralnih vrijednosti. Moralni razvoj djeteta odnosi se na promjene u djetetovom načinu razmišljanja prema pravilima dobrog ponašanja. Cilj moralnog razvoja prilagođenost je ponašanja, kontrola impulsa te poštovanje prema drugim osobama. Sve teorije razvoja morala tvrde da se savjest počinje formirati u ranom djetinjstvu. Iako imaju neke sličnosti, teorije razvoja morala razlikuju se u proučavanju različitih aspekata morala. Psihoanalitička teorija se bavi emocionalnom stranom razvoja savjesti, a teorija socijalnog učenja bavi se moralnim ponašanjem, odnosno kako se moral usvaja učenjem opažanjem te potkrepljenjem. Najistaknutije teorije su kognitivno-razvojne teorije, a najpoznatiji autori su Kohlberg i Piaget. Na Kohlbergov rad se nastavlja neokohlbergovski model, koji je šest faza moralnog razvoja zamijenio trima shemama. Kognitivno-razvojne teorije ističu moralno rasuđivanje, to jest sposobnost djeteta da razmišlja o pravdi i pravednosti. Ulogom spola u moralnom razvoju bavila se Carol Gilligan, koja je ukazala da se u istraživanju morala previše pažnje posvećuje pravdi i pravu, koje karakterizira moralnost muškaraca, a premalo „etici brige“ koju naglašava ženska moralnost. Cilj je ovog rada prikazati neke od najvažnijih razvojnih teorija morala kod djece.