Intermedijalnost je fenomen koji se odnosi na prelaženje granica između medija. Intermedijalnost se često isprepliće s intertekstualnošću, a po nekim se pristupima ona smatra i potkategorijom intermedijalnosti. Postoji mnogo pristupa ovome fenomenu, od kojih se ističu oni Irine Rajewsky i Jensa Schrötera. Medij u kojem su intermedijalni procesi posebno uočljivi je film, a paradigme rasprava o intermedijalnosti u filmu su brojne. Jedna od njih su komparativne analize koje uključuju i teorije adaptacije. Adaptacija, kako ju shvaća Hutcheon, može biti proizvod ili proces stvaranja ili recepcije, a tako ju shvaća i Irina Rajewsky. Za sagledavanje adaptacije kao procesa važni su načini na koje se mediji povezuju s recipijentima, odnosno pomaci iz jednog načina u drugi. Adaptacija kao proces uključuje prenošenje struktura i sredstava iz jednog medija u drugi, što uključuje narativ i medijski specifična svojstva. Adaptacija kao proizvod, u ovom slučaju filmska adaptacija stripa i romana, podrazumijeva uspoređivanje djela koji je služio kao predložak i novonastalog filmskog djela. Komparativne će se analize stoga vršiti na filmovima Otok Shutter i Klub boraca, te Sin City i Vrana, kojima podtekst predstavljaju noir filmovi, te njihovim predlošcima. U analizi će se filmske adaptacije promatrati kao medijske transpozicije i kao intermedijalne reference, odnosno potkategorije intermedijalnosti prema Rajewsky, stoga će se analizom dokazati da su u adaptiranju romana i stripa za film uistinu prisutni intermedijalni procesi.