Rad je usmjeren na proučavanje razvoja arhitekture auditorija, prostora namijenjenih slušanju i gledanju (koje uglavnom poznajemo iz javne arhitekture), u rimskim rezidencijalnim zdanjima iz vremena cara Augusta. Razmatra se značenje latinskog pojma auditorium prema literaturi i antičkim pisanim izvorima te ostalih pojmova koji su njegove istoznačnice ili stoje u imenovanju onih prostora koji su na značenjskoj razini bliski uređenju prostora auditorija (grč. ikrion, akroaterion, theatron, exhedrion). Slijedi povijesni prikaz građevina antičkih kultura i civilizacija, počevši od minojske, u kojima zatičemo ceremonijalne prostore za okupljanja opremljene gledalištima, sjedištima, odnosno klupama (drvenim ili kamenim). Razmatraju se prostori namijenjeni zasjedanju i upravljanju u grčkim polisima, od arhajske grčke, preko helenističkog razdoblja, pri čemu je istaknuto mjesto dato grčkom gimnaziju kao prostoru gdje se vrše poduke, a gdje i važno ulogu imaju auditorija i eksedre. Središnji dio rada usmjeren je na obradu prostorija i objekata kojima se takva arhitektura prenosi i reinterpretira u privatnim rezidencijama rimske elite – počevši od kasnorepublikanskog razdoblja i podataka koje nam daju izvori o reprezentativnim auditorija knjižnica na imanjima istaknutih predstavnika društva. U istom dijelu rada, fokus je usmjeren na novom značenju koje prostori auditorija dobivaju u rezidencijalnoj arhitekturi iz vremena vladavine Augusta, još od njihove razrade na prostoru Bliskog Istoka, u arhitektonskim ostvarenjima Heroda I. Velikog, preko investicija u Rimu, iz kruga Augustovih bliskih suradnika i članova obitelji (Mecenat, Agripa, Livija, Tiberije), iz razdoblja od druge polovice 1. stoljeća pr. n. e. do polovice 1. stoljeća n. e.