U supramolekulskoj kemiji i kristalnom inženjerstvu kristali temeljeni na halogenskoj vezi jedan su od najdinamičnijih smjerova istraživanja, a broj poznatih donora i akceptora halogenske veze u kontinuiranom je porastu. Ova nekovalentna interakcija, koja proizlazi iz prisutnosti područja pozitivnog elektrostatskog potencijala (σ-šupljina) na površini atoma halogenog elementa, odlikuje se velikom usmjerenošću i ugodivosti jakosti interakcije što ju čini izuzetno korisnom u dizajnu supramolekulskih sustava. U posljednjih nekoliko godina, s rastućim znanjem o prirodi i svojstvima interakcije, halogenska je veza postala jedan od najkorištenijih alata u dizajnu višekomponentnih supramolekulskih sustava. Iako su takva istraživanja u početku bila ograničena na organske sustave, posljednjih je godina porastao interes za uvođenje halogenske veze u sustave s kompleksnim i metaloorganskim spojevima pa tako i u metaloorganske ionske kristale odnosno metaloorganske soli. Postojanje metala u supramolekulskom sustavu otvara mogućnosti ugađanja makroskopskih svojstava, kao što su optička svojstva (boja, fluorescencija, pleokroizam), termička stabilnost, magnetska svojstva ili vodljivost. Ovaj rad donosi literaturni pregled aktualnih spoznaja i istraživanja o halogenskoj vezi općenito, kao i halogenskoj vezi implementiranoj u metaloorganske supramolekulske sustave, a osobito metaloorganske ionske kristale. Rad je nastao izučavanjem 62 literaturna izvora i pretragom kristalografske baze Cambridge Structural Database (verzija 5.42, svibanj 2022.).