U posljednjih dvadesetak godina iskazuje se veliki interes za dizajn i sintezu kokristala zbog činjenice da su to krutine čija se svojstva mogu lako ugađati te stoga lako pronalaze svoju primjenu u industriji. Mehanokemija je veoma važan alat u istraživanju kokristala jer omogućuje učinkovitu, ekološki prihvatljivu i održivu sintezu te daje produkte koje nerijetko nije moguće dobiti drugim sintetskim postupcima. U ovom radu dan je literaturni pregled modela i metoda mehanokemijske sinteze te načini praćenja mehanokemijskih reakcija. Nadalje, razrađeni su kokristali temeljeni na vodikovim vezama i kokristali temeljeni na halogenskim vezama budući da su to najčešće dominantne nekovalentne interakcije kojima se molekule u kokristalima povezuju. Opisane su i metode sinteze kokristala, a poseban naglasak stavljen je na mehanokemijsku sintezu kokristala gdje su navedeni mnogobrojni primjeri iz kojih se vidi zašto je mehanokemijska sinteza, u kontekstu kokristala, superiorna nad ostalim metodama sinteze. Na kraju su opisane novije mehanokemijske metode koje se koriste za ciljanu pripravu polimorfa kokristala kao i in situ tehnike praćenja mehanokemijskih reakcija.