Ispitivanje otpornosti materijala na oštećenja uzrokovana ionizirajućim zračenjem koje se emitira u fuzijskom reaktoru, provodi se najučinkovitije simulacijama tog procesa. Jedan od postupaka koristi zračenje materijala pomoću više ionskih snopova, gdje se uzorak istovremeno zrači dvjema (ili trima) vrstama iona. Jedan od uvjeta koje takvi eksperimenti moraju ostvariti je postizanje homogene distribucije defekata, odnosno postizanje jednolikog oštećenja materijala po dubini koji je izlože snopom iona. Ovakvim pristupom moguće je simulirati velik tok neutronskog zračenja energije 14,1 MeV što je dominantno zračenje koje se stvara u fuzijskom reaktoru. Međutim, ioni koji simuliraju uvjete neutronske interakcije s materijalom, gube energiju nejednoliko duž svoga puta u materijalu i pri tom na kraju puta postižu maksimum predaje energije. S tom svrhom se unutar eksperimentalnih komora s dvostrukim ionskim snopovima, nalazi sustav rotirajućih zaustavnih folija. Tim sustavom se mijenja energija ubrzanih iona iz akceleratora, odnosno podešava se doseg iona, nastojeći osigurati jednoliko deponiranje energije u materijalu koji se ispituje. U ovom diplomskom radu ispitivano je ponašanje ionskog snopa koji prolazi kroz sustava rotirajućih zaustavnih folija od aluminija. Korišten je ionski snop željeza Fe^4+ energije 10 MeV prilikom prolaska kroz aluminijske folije debljine 0,65 μm, 1,2 μm i 1,8 μm. Dobiveni eksperimentalni podaci teorijski se objašnjavaju kutnim širenjem ionskog snopa radi višestrukog elastičnog raspršenja teških iona te kočenja iona u aluminijskim folijama. Cilj ovog rada je usporedba mjerene i modelirane distribucije relativnog intenziteta ionskog snopa u ovisnosti o udaljenosti od osi snopa. Analizirani eksperimentalni podaci uspoređeni su s teorijskim predviđanjima, te je to ujedno i provjerena učinkovitost koncepta sustava rotirajućih zaustavnih folija.