Osim hidrofobnih interakcija koje upogonjuju smatanje proteina i njihovo povezivanje, elektrostatske interakcije osiguravaju specifičnost kroz ionske mostove, vodikove veze i ostale manje specifične interakcije. U ovom radu predstavljena su dva modela za opis elektrostatskih interakcija proteina i otapala, Poissonn-Boltzmanov model i Generalized Born model. Oba su implicitna te, za razliku od eksplicitnih modela, aproksimiraju otapalo kao kontinuum. Pri opisu solvatacijskog doprinosa ukupnoj energiji proteina važan je odabir dielektrične granice između proteina i otapala. Ovdje su raspravljene van der Waalsova površina i „solvent-excluded surface“, površina bez šupljina dostupnih sfernoj probi otapala. Suvremeniji modeli za granicu uzimaju „smoothed van der Waals“ površinu, s glatkim prijelazom između dva dielektrika. Važnost elektrostatskih interakcija u proteinskoj strukturi kreće sa smatanjem proteina do nativne strukture. Hidrofobne interakcije su glavna pokretačka sila smatanja, a elektrostatske imaju ulogu u specifičnosti unutarproteinskih interakcija koje definiraju tercijarnu strukturu. Osim solnih mostova i vodikovih veza, važne su i elektrostatske interakcije s nabijenim kofaktorima. Opisane su i vrste proteina kao i njihov aminokiselinski doprinos ovim interakcijama. U radu su navedena osnovna elektrostatska obilježja proteina topivih u vodi (globularnih), intrinzično neuređenih te transmembranskih proteina. Nadalje, opisane su interakcije proteina s drugim proteinima, nukleinskim kiselinama te biološkim membranama (fosfolipidnim dvoslojem). Ukoliko se elektrostatske interakcije naruše, poremećaj može voditi bolestima. Uzrok poremećaja su najčešće mutacije i posttranslacijske modifikacije RNA. Ovaj rad navodi i ukratko opisuje nekoliko stanja: srpastu anemiju, katarakt, karcinom, multiplu sklerozu te formiranje amiloidnih fibrila pri patogenezi neurodegenerativnih bolesti.