Lokalnu samoupravu mogli bismo definirati kao diobu vlasti po teritorijalnom načelu gdje lokalne jedinice imaju ograničen teritorijalni opseg unutar nekog državnog teritorija koji je određen zakonom, a unutar kojeg se provode procesi javnog upravljanja uz pomoć stanovništva. Teritorijalna samouprava ostvaruje se u okviru lokalnih, a u suvremenoj Europi obično i regionalnih jedinica, koje se po tradiciji zajednički nazivaju lokalnim jedinicama, a ponekad i teritorijalnim jedinicama. Sličnosti u razvoju lokalne samouprave između odabranih zemalja i Hrvatske odnose se na ovisnost jedinica lokalne samoupravo o financijskim transferima koji su potpomognuti s centralne razine vlasti, nevelik broj jedinica niže razine lokalne samouprave, uspostava lokalne razine vlasti nakon demokratskih izbora, npr. u Srbiji su jedinice lokalne samouprave monotipski organizirane. Razlike se ponajprije mogu vidjeti u strukturi jedinica lokalne samouprave, odnosno jesu li one jednostupanjske, dvostupanjske ili trostupanjske, administrativni ustroj na lokalnoj razini, borba s provođenjem efikasne reforme i decentralizacije kao i s prilagođavanjem različitih modela lokalne samouprave a sve je to zbog prethodne centralizacije ustroja pojedine zemlje. Aktualna javna i stručna rasprava o decentralizaciji trebala bi potaknuti formiranje racionalne provedbe plana koja je Hrvatskoj itekako potrebna. Potrebno je prethodno utvrditi temeljne komponente željenog (novog) sustava lokalne i regionalne samouprave jer se reforma ne može provesti u jednom koraku nego je potreban određeni broj godina za njezinu potpunu realizaciju, uz to potrebno je i postojanje političke volje kojom bi se pripremila dokumentacija i odabrao efikasan način provedbe realizacije.