U radu su navedeni različiti primjeri opisivanja i određivanja strukture dolomita na osnovi literaturnih podataka. Ujedno su navedeni osnovni principi geneze dolomita jer se smatra da je dolomitna struktura odraz okoliša u kojima je došlo do njenog formiranja, odnosno kasnijih dijagenetskih dolomitizacijskih promjena. Različiti primjeri iz literature omogućili su razlikovanje strukturnih elemenata dolomita u osam analiziranih mikropetrografskih preparata te je na osnovi strukturnih karakteristika interpretirana geneza dolomita. Uzorci su sakupljeni južno od mjesta Brušane na Velebitu i predstavljaju različite tipove dolomita iz slijeda gornjopermskih i donjotrijaskih sedimenata. Dolomitna struktura pet uzoraka dolomita (Sy 6a-2, Sy 7-7, Sy 9-1, Sy-16b-5, Sy 17a-6) odgovara polimodalnoj sitnokristalastoj strukturi, dok tri uzorka (Sy 34-3, Sy-37 i Sy-38) imaju polimodalnu sitno- do srednjekristalastu strukturu. U šest uzoraka s polimodalnom sitnokristalastom strukturom može se uočiti mimikrijska zamjena primarnih alokema te se na osnovi njih još uvijek može zaključiti o sastavu primarnog vapnenca. Kod tih uzoraka smatra se da je dolomitizacija nastupila u ranoj fazi dijageneze u još nelitificiranom vapnencu, u uvjetima evaporacije na supratajdalu (sabkha uvjeti) ili dolomitizacijom subtajdalnog vapnenca prema modelu povratnoga strujanja odnosno dolomitizacije uslijed pada razine mora. Iz strukture pet uzoraka (Sy 6a-2, Sy 7-7, Sy 9-1, Sy-16b-5, Sy 17a-6) vidi se da je došlo i do djelomičnih promjena tijekom mlađih dolomitizacijskih faza bilo kao ispuna šupljina otapanja, izlučivanje krupnokristalastog planarnog-e dolomita u šupljinama gastropoda ili planarnog-s dolomita u pukotinama. Na osnovi polimodalne srednjekristalaste strukture dva uzorka (Sy 37 i Sy 38) s vrlo loše očuvanim primarnim sastavom, uz iznimku vidljivih „duhova“ ooida, može se zaključiti o dolomitizaciji ovih stijena u uvjetima plitkog zalijeganja, dakle o sekundarnoj dolomitizaciji.