Polimorfizam gena klase I i klase II je jedna od osnovnih karakteristika glavnog sustava tkivne srodnosti (MHC) čovjeka. Činjenica da je većina funkcionalnih alela nađenih u ljudi, prisutna i u ostalih primata ukazuje da je MHC polimorfizam stariji od samih vrsta. U suprotnosti sa velikim brojem HLA-DR alela je činjenica da u ljudskoj populaciji postoji veoma limitirani broj DR haplotipova. Znajući starost DR alela trebalo bi očekivati da će taj broj biti mnogo veći jer je postojao dugi period vremena u kojem su različiti DR aleli mogli rekombinirati i uspostaviti novi haplotip ekvilibracijom u populaciji. Budući da u ljudskoj populaciji više ne postoje prijelazne kromosomske forme, mi smo u ovom radu pokušali objasniti evoluciju ljudskih HLA-DR gena, pseudogena i haplotipova usporedbom sa DR genima i haplotipovima naših najbližih srodnika, čimpanze i gorile. Svi DR geni su izolirani iz genomske kozmidske knjižnice čimpanze i gorile. Izolirani geni su sekvencionirani i sekvence su uspoređene sa ljudskim DRB alelima. Na osnovi sličnosti DNA sekvenci su konstruirana filogenetska stabla da bi se utvrdila srodnost pojedinih gena. Kromosomska organizacija čimpanzinih i gorilinih DR haplotipova je utvrđena i uspoređena sa poznatim DR haplotipovima čovjeka da bi se rekonsthlirala evolucija ljudskih DR haplotipova. Ovakvom analizom je utvrđeno da je u ljudskoj popul~ciji došlo do značajnog pojednostavljenja DR haplotipova u toku ljudske evolucije u usporedbi sa ostalim primatima. Unatoč razlici između DR haplotipova čovjeka, čimpanze i gorile određene alelne kombinacije su ostale jednake, tako da ancestralna forma pojedinih ljudskih DR haplotipova još uvijek može biti nađena u primata. Funcionalni DRB geni, DRB pseudogeni, kao i određene kombinacije DRB gena su prezervirane više od 6-10 milliona godina. To potvrđuje da je polimorfizam MHC DR haplotipova nastao procesom transvrsne evolucije.