Šaka je jedan od najvažnijih izvršnih organa ljudskog tijela i zbog svoje složene anatomske građe i biomehanike uživa veliku mobilnost i prilagodljivost svakodnevnim funkcionalnim aktivnostima. Tako je primarna uloga cijelog gornjeg ekstremiteta postavljanje šake u odgovarajući funkcionalni položaj. Za normalnu funkciju šake vrlo je bitan odgovarajući opseg pokreta u ručnom zglobu kao i u samoj šaci koji može biti narušen zbog ozljede ili bolesti koji zahvaćaju šaku i smanjiti njezinu funkciju. Najčešći uzrok ozljede ručnog zgloba jesu frakture radiusa i skafoidne kosti, te sindrom karpalnog kanala, dok su bolesti koje zahvaćaju ručni zglob i šaku najčešće reumatske prirode kao što su osteoartritis i reumatoidni artritis. Ostale ozljede koje zahvaćaju šaku su nestabilnost ručnog zgloba koja nastaje kod istegnuća ligamenata, te djelomične ili potpune rupture što se manifestira bolnošću, hematomom, smanjenim opsegom pokreta, te ograničenim izvođenjem funkcionalnih aktivnosti. Prije samog početka terapije radi se fizioterapijska procjena koja uključuje inicijalnu procjenu. Ona se sastoji od subjektivnog i objektivnog pregleda, provođenja testova i mjerenja, te izrade prikladnog plana terapije prema ciljevima koji se postavljaju. Subjektivni dio fizioterapijske procjene sastoji se od uzimanja pacijentove anamneze kojom saznajemo uzrok i prirodu bolesti te ponašanje simptoma. Opservacijom se utvrđuje stanje i izgled šake, a palpacijom odnosi, oblik i stanje anatomskih struktura šake. Objektivni dio fizioterapijske procjene sastoji se od procjene integriteta anatomskih struktura gdje se provedbom prikladnih testova procjenjuju aktivno i pasivno pokretanje, opseg pokreta u zglobovima uz pomoć goniometrije i mišićna snaga uz pomoć manualnog mišićnog testa. Svi ovi parametri važni su za cjelokupno funkcioniranje pacijenta i povratku svakodnevnim aktivnostima što je i cilj fizioterapijske intervencije.