Cilj istraživanja bio je utvrditi učinkovitost socioterapijskog programa na kvalitetu života bolesnika s anksioznim poremećajem. Anksioznost je stanje bolesnika određeno prekomjernim osjećajem straha i zabrinutosti koja ih obuzima. Prema dijagnostičkom i statičkom priručniku za mentalne poremećaje postoji šest glavnih dijagnoza: fobije, panični poremećaj, generalizirani anksiozni poremećaj, opsesivno-kompulzivni poremećaj, posttraumatski stresni poremećaj te akutni stresni poremećaj. Anksiozni poremećaji liječe se psihoterapijom, farmakoterapijom, socioterapijom i drugim metodama. U poboljšanju kvalitete života osoba oboljelih od anksioznih poremećaja socioterapijski program ima značajnu ulogu. Istraživanje je provedeno na ukupnom uzorku (n=300) ispitanika na Odjelu za psihoterapiju s dnevnom bolnicom u Neuropsihijatrijskoj bolnici „Dr. Ivan Barbot“ u Popovači od kojih je 150 ispitanika bilo sudionicima socioterapijskog programa a 150 ispitanika nije bilo sudionicima socioterapijskog programa. Ispitanici su bili anketirani prilikom prijema u socioterapijski program i nakon otpusta iz programa. Za ispitivanje kvalitete života korišten je upitnik Svjetske zdravstvene organizacije (WHOQOL-BREF) koji obuhvaća četiri domene: tjelesno zdravlje, psihičko stanje, društvenu interakciju i okoliš te Beckova skala anksioznosti (BAI) sastavljena od 21 tvrdnje usmjerene na samoprocjenu anksioznosti. Rezultati su pokazali da je učinkovitost socioterapijskog programa kod ispitanika koji su bili sudionici programa imala veći utjecaj na kvalitetu života od onih ispitanika koji nisu bili sudionici socioterapijskog programa.