Cerebralna paraliza predstavlja klinički entitet koji označuje skupinu neprogresivnih, ali često promjenjivih motoričkih poremećaja koji su posljedica razvojnog poremećaja ili oštećenja mozga u ranom stadiju razvoja. CP je najčešći uzrok invalidnosti u djetinjstvu u zapadnim društvima. Učestalost je 2-2.5 / 1000 živorođenih. Češće se pojavljuje kod dječaka s izraženijim kognitivnim deficitom u usporedbi s djevojčicama. Čimbenici rizika povezani s CP grupirani su u prenatalne, perinatalne i postnatalne čimbenike. Među najvažnije čimbenike rizika za nastanak CP ubrajaju se: niska porođajna težina i/ili nedonošenost. Temeljna SCPE klasifikacija cerebralne paralize polazi od osnovnih neuroloških simptoma: spastični, diskinetski i ataktični oblik. Podtipovi spastične CP su bilateralni i unilateralni, a podtipovi diskinetskog distoni i koreo-atetotični tip. Diskinetska cerebralna paraliza je rijetka, javlja se u oko 14 na 100 000 živorođenih, s udjelom od oko 7% ukupnih slučajeva CP, ali je ujedno i njen oblik koji najviše narušava kakvoću života. Karakteriziran je nevoljnim kretnjama kao što su distonija i atetoza. Distoni tip obilježava reducirana motorička aktivnost odnosno hipokinezija i povišen tonus, dok koreo-atetotični tip karakterizira hiperaktivnost i hipotonija. Fizioterapijska procjena djece s CP se sastoji od anamneze, opservacije te testova i mjerenja. U analizi motoričkog razvoja, potrebno je utvrditi stupanj oštećenja fine i grube motorike. Potrebno je definirati program terapije, imati transdisciplirani pristup koji je problemskog karaktera i stavlja naglasak na dijete. Dijete s CP koristi različite oblike fizioterapijske intervencije upravo kako bi smanjilo ograničenja u aktivnostima i participaciji u svakodnevnom životu kroz temeljne ciljeve poput postizanja opsega pokreta koji mu omogućuje najbolju lokomocijsku funkciju, prevencije razvoja deformacija koje su povezane s CP te korigiranja abnormalnih obrazaca položaja i pokreta koji su uzrokovani neurološkom disfunkcijom. U radu su opisane neke od odgovarajućih intervencija za liječenje diskinetskog tipa CP kao neurorazvojna terapija po Bobathu i kineziološka terapija po Vojti, Halliwick koncept, hipoterapija, senzorna integracija i oralno motorne vježbe kako bi im se unaprijedila ili omogućila komunikacija i time poboljšala kvaliteta života.