| Abstract | Multipla skleroza je autoimuna bolest središnjeg ţivčanog sustava. Najčešća je neurološka bolest koja se javlja u svakoj ţivotnoj dobi no najčešće izmeĎu 20. i 40. godina. Toćan uzrok bolesti je nepoznat no smatra se da su uzročnici prehrana, virusi, klima, geografski čimbenici, poremećaj imunološkog sustava te poremećaj mijene mijelinske tvari. Bolest ima tri faze, mah, remisiju, te progresiju. Oblici multiple skleroze su relapsno – remitirajući, sekundarno – progresivni, primarno – progresivni, te progresivno – relapsirajući. Simptomi su brojni a uključuju motorne , vidne, psihičke, kognitivne, cerebralne simptome te poremećaje sfinktera. Javlja se i različita vrsta boli. Bolest se dijagnosticira anamnezom, laboratorijskom analizom likvora, kompjutoriziranom tomografijom, ispitivanjem vidnih evociranih potencijala, neurološkim pregledom te magnetnom rezonancom. Za postavljanje dijagnoze multiple skleroze postoje odreĎeni dijagnostički kriteriji. Liječenje se provodi lijekovima (kortikosteroidima te interferonima), te fizioterapijom. Proces fizioterapije započinje subjektivnom i objektivnom procjenom koja uključuje testove i mjerenja. Fizioterapijskim intervencijama u osoba s multiplom sklerozom se provode vjeţbe unapreĎenja balansa, vjeţbe koordinacije, Frenkelove vjeţbe, elektrostimulacija, ultrazvuk po Seltzeru, hipoterapija, hidroterapija te TENS. Izrazito bitna su pomagala za hod kako bi se bolesnicima omogućilo lakše kretanje. Kvaliteta ţivota je smanjena zbog ograničenja i onesposobljenosti a itekako ovisi o liječenju odnosno procesu fizioterapije. |
