Intrakranijalni tlak je tlak koji respondira cerebrospinalnim likvorom u ventrikulima mozga. On je kontinuirani fluktuirajući fenomen koji je u korelaciji s arterijskom pulsacijom i respiratornim procesima. Neurološki sustav regulira mišićne kontrakcije koje su reakcija na osjetne podražaje, te usklađuje izlučivanje endokrinih i egzokrinih žlijezda. Mozak se nalazi unutar koštanih stijenki lubanjske šupljine. Osnovna funkcija cerebrospinalnog likvora jest mehanička zaštita središnjeg živčanog sustava. To je bistra bezbojna tekućina, ultrafiltrat krvne plazme koji sadrži vrlo malo bjelančevina. Osjetljivost središnjeg živčanog sustava na fizičke i kemijske ozljede dovele su do niza zaštitnih mehanizama i homeostatskih sustava koji imaju za svrhu očuvanje normalne funkcije središnjega živčanoga sustava. Gornja granica normalnog intrakranijalnog tlaka u odrasle i starije djece je obično 15 mm Hg, iako je uobičajeni raspon od 5 do 10 mm Hg. Prolazne fiziološke promjene nastale kašljanjem ili kihanje često stvaraju pritisak veći od 30 do 50 mm Hg. Uzrok povišenog intrakranijalnoga tlaka je najčešće tumori, moždani edem i hidrocefalus. Najpouzdanija i najjednostavnija metoda praćenja bolesnika s povišenim intrakranijalnim tlakom je klinički pregled i učestala procjena neurološkoga statusa. Najčešći znak prilikom povišenja intrakranijalnoga tlaka je Chusingova trijada u koju spada hipertenzija s refleksnom bradikardijom i poremećaj respiracije. U stanjima povišenoga intrakranijalnoga tlaka koriste se neinvazivne i invazivne metode kod dijagnosticiranja povišenoga intrakranijalnoga tlaka. Iako postoji velika raznolikost neinvazivnih metoda dijagnosticiranja povišenoga intrakranijalnoga tlaka, invazivne su metode zlatni standard te su najpouzdanije. U te metode spadaju vanjska likvorska drenaža, senzori sa mikroprijenosnicima, te invazivni neuromonitoring. Povišeni intrakranijalni tlak je hitno stanje zbog potencijalnog nastanka komplikacija. Liječenje se provodi medikamentno i fizikalnim metodama, a kirurški zahvat je prihvatljiv kao zbrinjavanje osnovne bolesti koja uzrokuje povišenje intrakranijalnoga tlaka. Zdravstvena njega bolesnika s povišenim intrakranijalnim tlakom specifična je zbog otežane dijagnostike, složene kliničke procjene, potpune ovisnosti pacijenta, otežane komunikacije. Ista uključuje specijalnu edukaciju zdravstvenih radnika kako bi uz skrb za bolesnika i s članovima obitelji komunicirali s visokim stupnjem osjetljivosti. Skrb za bolesnika s povećanim intrakranijalnim tlakom je usmjerena na identificiranje i liječenje osnovnog uzroka, procjenu i održavanje svih 2 tjelesnih sustava i kontrolu intrakranijalne hipertenzije. Bolesnici s povišenim intrakranijalnim tlakom mogu biti teški bolesnici s obzirom na svoje stanje, te imaju niz specifičnih sestrinskih dijagnoza s obzirom na svoje stanje.