Cilj ovog istraživanja bio je utvrditi odnos optimizma i pesimizma te strategija kognitivne emocionalne regulacije s procjenom zadovoljstvom životom i učestalosti simptoma depresivnosti, anksioznosti i stresa kod zdravstvenih djelatnika. Od 82 ispitanika koja su sudjelovala u ovom istraživanju, ispitanici su bili zdravstveni djelatnici muškog i ženskog spola, sa dvaju različitih odjela, Klinike za neurologiju i Klinike za ginekologiju i opstetriciju, Kliničkog bolničkog centra Osijek. Prosječna dob ispitanika bila je 44 godine života, a prosječni radni staž iznosio je 22 godine. U istraživanju su korišteni sljedeći upitnici: Skala optimizma – pesimizma (O-P skala, Chang, 1997, prema Penezić, 2002), Upitnik kognitivne emocionalne regulacije – CERQ (Garnefski i sur.,2001, prema Soldo i Vulić-Prtolić, 2018), Ljestvica depresivnosti, anksioznosti i stresa ( The Depression Anxiety Stress Skale, DASS-21; Lovibond i Lovibond, 1995), te jednodimenzionalna mjera zadovoljstvo životom izmjereno česticom. Rezultati istraživanja pokazali su da su zdravstveni djelatnici zadovoljni su svojim životom (M=7,72)., ali s druge strane dobiveni su značajno visoki rezultati depresivnosti, anksioznosti i stresa. Od 82 ispitanika, 30 ispitanika ima od blago do ekstremno ozbiljno povišene rezultate najviše na anksioznosti. 16,25 % uzorka pokazuje simptome ekstremne anksioznosti. Sva neugodna emocionalna stanja značajno su pozitivno povezana s neadaptivnim strategijama (katastrofiranje, okrivljavanje drugih, samookrivljavanje i ruminacija). Korelacije se kreću od r=0,3 do r=0,6 i najviše su na anksioznosti. Zadovoljstvo životom najviše korelira s adaptivnim strategijama usmjeravanja na pozitivno (r=0,36) i ponovne pozitivne procjene (r=0,31). Rezultati ovog istraživanja upućuju na nužnost edukacije medicinskih sestara/tehničara o vrstama i učinkovitosti pojedinih strategija kognitivne emocionalne regulacije.