a obilježena je halucinacijama, deluzijama, apatijom i socijalnom disfunkcijom. Značaj ovog oboljenja ogleda se u tome što je od strane Svjetske zdravstvene organizacije prepoznata kao jednom od najčešćih psihijatrijskih bolesti i vodećim uzrokom invaliditeta. Simptome možemo podijeliti u dvije osnovne grupe i to pozitivne koji uključuju deluzije, halucinacije te poremećaje mišljenja i negativne simptome kao što su manjak motivacije, izostanak govora, angedonija i sl. Dijagnoza ovog oboljenja je primarno klinička a postavlja se tek nakon što se dobije potpuna psihijatrijska anamneza te se isključe svi drugi mogući uzroci psihoze. Najčešći rani znakovi upozorenja na shizofreniju obično se otkrivaju do perioda adolescencije. Uzroci nastanka još uvijek nisu u potpunosti razjašnjeni ali se vjeruje da se radi o kombinaciji prenatalnih, perinatalnih, postnatalnih i vanjskih čimbenika. Zdravstvena njega oboljelih od shizofrenije uključuju prepoznavanje shizofrenije, procjenu pozitivnih i negativnih simptoma, uspostavljanje povjerenja i odnosa, poboljšanje komunikacije, povećanje razine funkcioniranja, poboljšanje socijalnog funkcioniranja, razvoj strategija suočavanja te procjenu sustava podrške, a u svim ovim pojedinačnim radnjama i fazama njege izraženu ulogu i značaj zauzima upravo medicinska sestra. Medicinska sestra doprinosi unapređenju zdravstvene njege koja je usmjerena na trenutne i potencijalne probleme oboljelog, pružajući holistički pristup i individualizirajući plan njege.