Karbapenemaze su važna determinanta rezistencije u enterobakterija. Rezistencija na karbapeneme nastaje zbog produkcije enzima koji hidroliziraju karbapeneme i nazivaju se karbapenemaze, zbog modifikacije porina vanjske membrane, hipereskpresije efluks pumpi ili promjenjenog receptora. Najvažnija mehanizam je enzimska hidroliza karbapenema zbog produkcije karbapenemaza iz klase A (KPC, NMC, SME, IMI, GES), klase B ili metalo-beta-laktamaza iz VIM, IMP i NDM serije i klase B (OXA-48). Karbapenemaze u enterobakterija su se pojavile u ranim 2000-tim godinama a u ranoj fazi širenja su dominirale one iz klase A (KPC) i klase B (VIM). U zadnjh desetak godina dolazi do masovnog širenja OXA-48 karbapenemaze u većini europskim zemalja uključujući i Hrvatsku. Cilj diplomskog rada je prikazati recentne bibliografske podatke o karbapenemazama u enterobakterija, njihovoj klasifikaciji, svojstvima i molekularnoj epidemiologiji. Ta tema je vrlo značajna jer u zadnjih nekoliko godina dolazi do rapidnog širenja karbapenem-rezistentnih sojeva (CRE) zbog mobilnih genetskih elemenata kao što su plazmidi i transposoni koji omogućuju horizontalnu transmisiju gena koji kodiraju karbapenemaze. Terapijske opcije su vrlo limitirane. Poseban problem predstavlja za OXA-48 karbapenemaza koja predstavlja veliki izazov za laboratorijsku detekciju s obzirom da u nekim slučajevima izolati iskazuju rezistenciju samo na ertapenem zbog varijabilne hidrolize karbapenema. OXA-48 ne hidrolizira cefalosporine tako da oni iskazuju rezistenciju samo ako postoji dodatna beta-laktamaza proširenog spektra ili AmpC beta-laktamaza. Zbog toga takvi izolati često promaknu u laboratoriju i to omogućuje njihovo brzo širenje i uzrokovanje hospitalnih epidemija. Diplomski rad će pokriti sve važne aspekte laboratorijske detekcije karbapenemske rezistencije i opisati laboratorijske metode koje se koriste u karakterizaciji takvih sojeva.