Osteoartritis je najčešći oblik artritisa,odnosno, najčešći poremećaj mišićno-koštanog tkiva. Spada u skupinu degenerativnih reumatskih bolesti. Česta je, progresivna bolest zglobova. Na njega ukazuje bol, oštećenje funkcije te smanjenje kvalitete života. Uobičajeno se klasificira u primarni (idiopatski) i sekundarni. Etiologija je multifaktorijalna, primarni osteoartritis je nepoznatog uzroka, a sekundarni je vezan za događaj ili bolest s kojim smo upoznati. U kliničkoj slici pojavljuju se bol, smanjenje opsega pokreta, krepitacije, koštano proširenje zgloba, otekline, sinovitis s izljevom u zglob te destrukcije i deformacije zgloba. Dijagnoza osteoartritisa postavlja se na osnovu primjene kliničkog pregleda/procjene, rendgena, scintigrafije skeleta i magnetne rezonancije. Čimbenici koji utječu na razvoj osteoartritisa kuka mogu se podijeliti u sistematske i biomehaničke, a jedan od sve češćih rizičnih čimbenika je pretilost. Fizioterapijska procjena kod osteoartritisa kuka ima za cilj odrediti težinu i tijek bolesti te mogućnost utjecaja fizioterapije na čimbenike nastanka i razvoja bolesti, a sastoji se od subjektivnog pregleda, objektivnog pregleda, postupaka mjerenja i testova te plana terapije. Fizioterapijska procjena uključuje pregled pojedinca s vidljivim ili potencijalnim oštećenjima, funkcionalnim ograničenjima. Subjektivni aspekt pregleda sastoji se od uzimanja anamneze, dijagnosticiranja boli te provedbe potrebnih dodatnih testova. U objektivnom pregledu fizioterapeut koristi opservaciju, palpaciju, mjerenje duljine ekstremiteta, mjerenje opsega ekstremiteta, provodi se funkcionalno testiranje, manualni mišićni test, dinamometrija, mjerenje opsega pokreta te procjena funkcija hoda. Nakon subjektivnog i objektivnog pregleda, analiziraju se prikupljeni podaci i donosi se fizioterapijska dijagnoza. Nakon analize i postavljanja fizioterapijske dijagnoze, u suradnji s pacijentom, sastavlja se plan fizioterapijske intervencije.