Ovaj rad bavi se antropološko psihološkim pristupom religioznosti kao fenomenu koji se ističe kao čovjekov specificum. Nadalje, kao pretpostavka da se religioznost i prakticira, druga značajka koja je obrađena u radu jest kult. Naglasak je stavljen na antropološki i psihološki pristup religioznosti, gledajući je iz perspektive koja je usmjerena na poznavanje čovjeka i njegovog djelovanja dajući mu smisao. U radu su obrađene teorije o nastanku religije te su izdvojene one najpoznatije kao teorija naturizma ili mitologije prirode, animistička teorija, Frazerov magizam, Durkheimova sociologijska teorija, te Freudova teorija koja na religiju gleda kroz grizodušje. Nadalje iznesena su obilježja kulta i vrste obreda koji se pojavljuju u religijama. Rad bi bio nepotpun bez povijesnog pregleda na čovjeka i religioznost, pa je navedena tematika prikazana kroz kratak pregled od antike do renesanse. Nazori suvremene religioznosti aktualnost ove antropološko religijske tematike ne stavljaju u drugi plan, već religiju i religioznost smatraju antropološkom potrebom, a naglasak se stavlja na iskustvo i komunikaciju. Predstavnici Berger i Luckmann takvom teorijom religije nadljudsko iskustvo ubrizgavaju u ljudski život. Stoga, religiozno iskustvo pojedinca postaje fundament religije čime se potvrđuje čovjekovo beskonačno traganje za apsolutnim temeljem, i razvitkom zrele, autonomne i kritičke religioznosti. Posebno je obrađena i uloga religije koja se analizira u psihologiji ličnosti iz čega proizlazi da religioznost u većini slučajeva provodi integrativnu funkciju za pojedinca te daje dosljednost ljudskom ponašanju. Dodatan doprinos ovom radu daje aktualna tematika obrađena u poglavlju pod nazivom religioznost i duhovnost u kulturalnom kontekstu današnjice gdje se govori o međukulturalnom dijalogu i ulozi religije u promicanju tolerancije i bolje međusobne komunikacije.