Kako bi voda za piće bila odgovarajuće kvalitete, te zdravstvene ispravnosti, potrebno ju je obraditi u postrojenjima za obradu vode. Kao završni korak obrade slijedi dezinfekcija vode, čiji je primarni cilj uklanjanje patogenih mikroorganizama. U ovom su radu ispitivana tri tipa vode: bunarska, površinska te krška površinska voda. Uzorci su realni, uzimani u postrojenjima na području Republike Hrvatske, no detaljnije podatke o području uzorkovanja i o samim postrojenjima za obradu vode nije moguće otkriti zbog poslovne tajne. Osnovne fizikalno-kemijske karakteristike određene su za svaki uzorak vode. Dezinfekcija vode provodila se upotrebom natrijevog hipoklorita (NaOCl), te je promatrana kinetika potrošnje slobodnog klora. Tijekom 120 minuta spektrofotometrijski je praćena je rezidualna koncentracija (ostatak) slobodnog klora. Cilj mjerenja bio je optimirati doziranje natrijevog hipoklorita kako bi završna koncentracija rezidualnog slobodnog klora nakon 120 minuta ostala unutar zakonom propisanih granica (≤0,5 ppm). Praćena je i promjena koncentracije klorita (ClO2-) i klorata (ClO3-) kao nusprodukata dezinfekcije vode natrijevim hipokloritom. Provedenim ispitivanjima određene su sljedeće optimalne koncentracije natrijevog hipoklorita: 1,5 ppm za bunarsku, 1,0 ppm za površinsku, te 0,5 ppm za kršku površinsku vodu. Nadalje, NaOCl se pokazao kao dobar dezinficijens budući da nusprodukti kloriti nisu utvrđeni niti u jednom uzorku navedenih voda, a klorati su prisutni unutar zakonskih granica u svim vodama. Dezinfekcija vode za piće je izrazito važna zbog kontroliranja i suzbijanja bolesti koje se mogu prenijeti vodom. Potrebno je dalje istraživati i razvijati procese za obradu i dezinfekciju pitke vode kako bi oni postali što ekonomičniji uz što manji nastanak neželjenih dezinfekcijskih nusprodukata.