Narativ je slijed događaja koji ima početak, vrhunac i kraj, a događaji unutar njega u uzročno-posljedičnoj su vezi. U ovom istraživanju, narativ od važnosti je onaj filmski. S obzirom da mogu adresirati veliku publiku, narativi mogu predstaviti sudove svojih stvaralaca te društva u kojem se oni nalaze. Stoga filmski medij ima veliku moć koja se može iskoristiti u svrhu odašiljanja određenog sistema vjerovanja. Sistem vjerovanja o kojem se govori je dominantna ideologija, u koju spada patrijarhat, ili 'vladavina oca'. Medijski tekstovi stvoreni su unutar patrijarhalne ideologije, u najmanju ruku oni koji se nazivaju tekstovima realizma. Htjeli to ili ne, i stvaratelji medijskih tekstova socijalizirani su unutar dominantnog sistema te u skladu s njim kreairaju medijske tekstove. Osnovna je svrha ovog istraživanja prikazati na koji su način formirane narativne strukture hrvatskih filmova u razdoblju od 2006. do 2016. godine te dobiti odgovor na istraživačko pitanje „Odražava li i reproducira suvremena hrvatska kinematografija patrijarhalnu ideologiju?“ Znanstvena metoda primijenjena u radu je kvalitativna analiza narativa. Na temelju analize četiri filma („Metastaze, „Neka ostane među nama“, „Ti mene nosiš“ i „Život je truba“) prema tri kategorije, odgovor na postavljeno istraživačko pitanje je potvrdan. Patrijarhalna ideologija doista je prisutna u hrvatskoj suvremenoj kinematografiji te ju narativi ovih filmova ne samo sadrže, nego potencijalno i osnažuju. Ovaj rad može doprinijeti boljem shvaćanju filmskih tekstova koji nas okružuju te pomoći prepoznati obrasce ponašanja koji su reprezentirani u njima, a odraz su ideologije.