Postupci aditivne proizvodnje ili 3D ispisa prvo su se pojavili kao odgovor na sve veću potrebu za brzu izradu prototipova (e. Rapid Prototyping – RP). Kroz vrijeme oni su se također počeli koristiti i za brzu izradu čitavih alata i kalupa (e. Rapid Tooling – RT), no danas sve se više koriste i za izradu gotovih proizvoda maloserijske ili pojedinačne proizvodnje (e. Rapid Manufacturing - RM). Glavna odlika im je mogućnost brze izrade modela s kompleksnom geometrijom. Ona može trajati od nekoliko minuta do nekoliko dana, tako da je brza kad ju usporedimo s klasičnom proizvodnjom. Taložno očvršćivanje (e. Fused Deposition Modeling – FDM) jedan je od postupaka koji se temelje na ekstrudiranju i danas je jedan od najrasprostranjenijih postupaka 3D ispisa. Pri ispisu FDM postupkom možemo mijenjati razne značajke kao što su orijentacija modela, temperatura ispisa i debljina sloja, ali u ovom radu fokus je na strukturi ispune . Većina svojstava ispisanih modela kao što je rastezna čvrstoća su dobro obrađena u literaturi, za razliku od njih u radu je analizirana pritisna čvrstoća koja je rijetko ispitivana, a temelji se baš na strukturi ispune. U eksperimentalnom dijelu ovog rada nastojalo se usporediti pritisne čvrstoće epruveta raznih struktura ispune dobivenih FDM postupkom 3D ispisa. Usporedbom rezultata ovih ispitivanja zaključit će se koja vrsta ispune daje najbolja pritisna svojstva te koje su ispune najisplativije u odnosu na vrijeme ispisa dobivene epruvete.