1,4-dioksan je organski spoj koji se sastoji od heterocikličkog prstena koji sadrži četiri atoma ugljika i dva atoma kisika. Izvan svoje ključne uloge stabilizatora izravno se koristi u nekoliko komercijalnih i industrijskih procesa, nalazi u širokom spektru potrošačkih proizvoda, te javlja kao nusproizvod u proizvodnji određenih tenzida, sintetičkog tekstila, plastike i smola. Dugotrajna izloženost 1,4-dioksanu predsavlja rizik za nastanak karcinoma. 1,4-dioksan ulazi u okoliš izlijevanjem otapala, kao nusproizvod nekih kemijskih reakcija ili je prisutan u industrijskim i kozmetičkim proizvodima. Zbog svojih fizikalnih i kemijskih svojstava najčešće se nalazi u vodi te se u njoj akumulira. Razine 1,4-dioksana u ekološkim i biološkim uzorcima određuju se analitički plinskom kromatografijom s masenim spektrometrom (GC-MS) ili plinskom kromatografijom s plamenoionizacijskim detektorom (GC-FID). Najveći broj istraživanja 1,4-dioksana provela je Američka agencija za zaštitu okoliša (EPA) te ukazala na njegovu štetnost. Europska Unija donjela je propise u kojima se zabranjuje korištenje 1,4-dioksana u određenim proizvodima. Za uklanjanje 1,4-dioksana iz vode koriste se različite tehnologije obrade; napredni oksidacijski procesi (NOP), sanacija aktivnim ugljenom, sanacija sintetičkim medijima te bioremidijacija.