U analognoj fotografiji je ISO vrijednost označavala fizičko svojstvo fotografskog filma te je ovisila o veličini zrnaca srebrovog halida. Dolaskom digitalne fotografije se uloga ISO vrijednosti u potpunosti promijenila jer više nije bila nikakvo fizičko svojstvo digitalnog CMOS senzora već je ovisila o analognim i digitalnim amplifikatorima unutar fotoaparata. Polako se počelo pojavljivati pitanje o tome je li uopće bitno ako se ISO vrijednost namjesti prilikom snimanja fotografija ili prilikom uređivanja RAW fotografija u programu za obradu slika - odnosno, je li ISO vrijednost invarijantna? U eksperimentalnom dijelu su uspoređene fotografije kojima je ISO vrijednost bila namještena u fotoaparatu tako da je ekspozicija bila ispravna te fotografije koje su uslikane s potpuno istim postavkama - osim ISO vrijednosti koja je bila snižena tako da se dobiju postepeno podeksponirane fotografije. RAW formati podeksponiranih fotografija su nakon toga bili uvezeni u Adobe Lightroom gdje im je ekspozicija izjednačena s fotografijom čija je ISO vrijednost ispočetka bila ispravno postavljena. Rezultati eksperimenta su pokazali kako postoje rasponi unutar ISO vrijednosti fotoaparata gdje ISO invarijantnost odlično funkcionira te najviše ovisi o backend read noise-u fotoaparata te da toliko raznih faktora utječe na istu da je nužno poznavati arhitekturu fotoaparata, izvore šuma u digitalnoj fotografiji i vrste amplifikacije signala kako bi se mogao iskoristiti puni potencijal ISO invarijantnosti.