Inzulin je mali protein građen od A i B lanca (51 aminokiselina) međusobno povezana s dva disulfidna mosta. Ukoliko je višak inzulina u krvi pohranjuje se u obliku glikogena ili masti, a funkcija mu je da regulira šećer u krvi. Kao neaktivan heksamerni oblik pohranjen je u -stanicama gušterače. Nakon što unesemo u organizam određenu količinu hrane, inzulin se izlučuje u krv kao svoj aktivni monomerni oblik. Heksamer je povoljan oblik za skladištenje zbog svog prstenastog oblika u čijem središtu u prirodnoj formi je cink. Međutim može doći i do zamjene cinka određenim prijelaznim metalima koji se nalaze u oksidacijskom stanju +II. Monomer inzulina može imati T ili R konformaciju, a kod heksamera su moguća tri stanja T6, R6 i T3R3. Pri signalizaciji inzulinom tri su skupine enzima bitne: protein-tirozin-fosfataze koje uklanjaju fosforilne skupine s tirozinskih ostataka inzulinskog receptora, lipid-fosfataze koje hidroliziraju fosfatilinozitol-3,4,5-trisfosfat na fosfatidilinozitol-3,4-bifosfat i protein-serin fosfataze koje uklanjaju fosforilne skupine s aktivirane protein-kinaze. Zbog poremećene regulacije inzulina u tijelu dolazi do niza problema i bolesti poput šećerne bolesti (dijabetes).