Citokini su glikoproteini koji reguliraju funkciju imunološkog sustava, odnosno omogućuju receptorima i medijatorskim stanicama međusobnu komunikaciju. Oni upravljaju urođenim imunitetitom na način da induciraju lokalnu upalu i izazivaju sistematski odgovor. Citokini nakon sinteze mogu postati solubilni medijatori, ostati vezani na membrani ili se vratiti u jezgru i djelovati kao transkripcijski regulatori. Kako bi se aktivirali za obavljanje svoje biološke funkcije, citokini se vežu na odgovarajuće receptore. Podjela receptora na temelju njihove strukture i aktivnosti je sljedeća: receptori tipa I, receptori tipa II, kemokinski receptori, TGF-β receptori, TNF receptori te superobitelj imunoglobina. Inhibitori citokina su heterogenei spojevi koji mogu imati četiri različita utjecaja na citokine. Takve komponente mogu direktno inhibirati sintezu citokina, inhibirati citokin-ovisnu signalizaciju, inhibirati citokinske receptore ili inhibirati citokine u aktivnoj formi. Identificirano je na stotine ovih proteina pri čemu se neki od njih koriste u liječenju karcinoma te autoimunih i virusnih bolesti. Veliki broj citokina, njihovih receptora i inhibitora otvara mogućnosti za razvoj i otkriće novih biofarmaceutika. Citokini su, trenutno, u fokusu velikog broja istraživanja kao potencijalni lijekovi za bolesti poput tumora, HIV-a, Parkinsonove bolesti, Alzheimerove bolesti, reumatoidnog artritisa, renalnih bolesti i mnogih drugih kliničkih slika povezanih s upalom i imunološkim odgovorom.