Nukleotidi su molekule koje u metabolizmu stanice imaju mnogo različitih uloga: energetska valuta stanice, sekundarni glasnici u staničnoj komunikaciji, građevne jedinice deoksiribonukleinske (DNA) i ribonukleinske kiseline (RNA) te mnogih enzimskih kofaktora, itd. Sinteza nukleotida se odvija u svim tkivima i može u potpunosti zadovoljiti sve potrebe organizma, odnosno ne trebamo dodatno nukleotide unositi prehranom. Nukleinske kiseline unesene prehranom, visokom se efikasnošću razgrađuju na nukleotide. Putevi razgradnje staničnih nukleotida preklapaju se s putevima razgradnje nukleotida unesenih prehranom. Intermedijeri razgradnje nukleotida i nukleinskih kiselina mogu ući u puteve „spašavanja“ odnosno mogu se sintetizirati u nove nukleotide. Spomenuti način jedan je od načina na koji nastaju nukleotidi, a drugi je sinteza de novo kojom iz nekoliko važnih prekursora nastaju purinske i pirimidinske baze. Razgradnja spomenutih baza odvija se na nekoliko načina te završava s različitim produktima ovisno o organizmu. Budući da dostupnost nukleotida u stanici utječe na sintezu nukleinskih kiselina, biosintetski i biorazgradni putevi nukleotida česta su meta mnogih lijekova koji se koriste kao kemoterapeutici. Koraci u sintezi i razgradnji nukleotida meta su i mnogih antivirusnih lijekova.