Organizacijska struktura važan je element svake organizacije. Organizacija je složeni sustav ljudske suradnje utemeljen na diobi rada, radi ostvarenja određenog cilja. Jednu organizaciju definira njezina formalna struktura, njezini ciljevi, ljudi koji rade u njoj, vanjsko okruženje te na temelju nekog određenog programa izvršava određenu društvenu funkciju. Formalna organizacijska struktura je propisana i normirana dok bi se za neformalnu organizacijsku strukturu moglo reći da proizlazi iz formalne, jer jedan od elemenata formalne strukture su ljudi, a u supstratu ljudi je interakcija i djelovanje te su to odnosi među ljudima, a ljudi obavljaju funkcije temeljem formalne strukture. Tema rada je formalna i neformalna organizacijska struktura i rad je podijeljen na četiri poglavlja. U prvom poglavlju je prikazan razvoj organizacije te njen položaj u razvoju kooperativnih sustava. Hijerarhijska organizacija ima svoje specifičnosti koje se tiču odnosa između funkcija koje su krute, pa se išlo za tim da se taj hijerarhični odnos smanji uvođenjem osnovnih strukturnih inovacija, a to je uvođenje horizontalnih odnosa. Smanjenjem koncentracije u samo jednoj osobi omogućava se interakcija s više osoba te tako Koprić postavlja četiri oblika, odnosno strukturne inovacije, a to su timovi ili radne grupe, matrična organizacija, modularna organizacija te mrežna struktura. U drugom poglavlju je pojašnjena formalnu organizacijska struktura temeljena na postavkama ideal-tipa Maxa Webera koji je postavio model birokratsko-monokratske hijerarhijske organizacije, koji je krut, nepromjenjiv i koji je naišao na razne kritike. Razni analitičari i kritičari su donijeli svoje zaključke o takvoj organizaciji, a u radu je prikaz istraživanja Aston grupe te istraživanje koje su proveli Peter Blau i Richard Schoenherr. Treće poglavlje se odnosi na neformalnu organizacijsku strukturu. S obzirom da je organizacija skup ljudi, neformalna organizacijska struktura se manifestira kroz interakcije i odnose među ljudima. Elementi važni za tu interakciju su motivacija, moć, konflikti te odlučivanje koje najviše dolazi do izražaja na rukovodećim položajima. U četvrtom poglavlju je prikaz stanja formalne i neformalne organizacijske strukture hrvatske javne uprave kroz zakonsku regulativu te istraživanje koje je krajem devedesetih godina prošlog stoljeća proveo Ivan Koprić u Ministarstvu gospodarstva i Poreznoj upravi. Sadašnje stanje formalne organizacijske strukture u hrvatskoj javnoj upravi stanje je takvo da je ono normativno regulirano. Neformalna organizacijska struktura nije propisana, međutim kako je formalna organizacijska struktura propisana neformalnost se veže uz istu.