Svrha ovog preglednog rada je predstaviti i usporediti rezultate dosadašnjih istraţivanja kvalitete brtvljenja biokeramičkih materijala u retrogradnim kavitetima izraĎenim svrdlom, ultrazvukom i laserom. Uspjeh apikotomije s retrogradnim punjenjem ovisi o obliku retrogradnog kaviteta, tehnici izrade retrogradnog kaviteta i o materijalu za retrogradno punjenje. Konvencionalna tehnika za izradu retrogradnog kaviteta koristi svrdlo, no teški pristup apikalnom dijelu korijena i stvaranje velike količine debrisa i zaostatnog sloja u kavitetu, čine ga podreĎenim u odnosu na ultrazvučnu tehniku koja se najčešće koristi u kliničkoj praksi. Ultrazvučni nastavci zahvaljujući posebnom dizajnu za retrogradne kavitete lakše pristupaju korijenu, precizinija je izrada preparacije i manji rizik od nastanka perforacija. Nedostatak ultrazvučne tehnike je zaostajanje debrisa i zaostatnog sloja, te nastanak mikrofraktura. Retrogradni kaviteti mogu se izraĎivati i erbij laserima. Dosadašnja istraţivanja o laserima u endodontskoj kirurgiji pokazala su zadovoljavajuće rezultate, posebice u radu s biokeramičkim materijalima, koji se kemijski veţu za dentin jer ne ostavljaju zaostatni sloj. TakoĎer, ne proizvodi vibracije ni mikrofrakture. Najistraţivaniji i najčešće korišten materijal za retrogradno punjenje kaviteta je MTA (mineral trioksid agregat). Biokompatibilnost, bioinduktivnost, mogućnost rada u vlaţnoj sredini i dobro rubno zatvaranje, čine MTA vodećim materijalom u punjenju retrogradnih kaviteta. Ipak, visoka cijena, oteţano rukovanje materijalom, dugo vrijeme stvrdnjavanja i obojenje tkiva, razlog su dolasku na trţište novih generacija biokeramičkih materijala koji imaju jednaka biološka i fizikalna svojstva s brţim stvrdnjavanjem materijala i lakšom manipulacijom. Istraţivanja o kvaliteti brtvljenja biokeramičkih materijala pokazuju slične rezultate kao i s MTA-om.