U svom pisanom diplomskom radu, kroz opis procesa kreiranja uloga iz dramskih likova, studentica Hana Kunić otkriva način kako likovima zarobljenim u stranice papira udahnuti život i na koji je način ona od likova došla do uloga. Ovu specifičnu kreaciju ona analizira kroz proces rada na diplomskoj predstavi, pod mentorstvom izv. prof. Roberta Raponje, i uz pomoć asistenta Domagoja Mrkonjića. Uz Hanu Kunić, u predstavi igra njezin kolega Antonio Jakupčević, a svaki od njih igraju po nekoliko uloga. U početku pisanog rada govori o autoru teksta, Nicku Woodu, i njegovom odnosu spram kazališta kao medija i odnosu spram spomenutog teksta. Nakon fabule spomenutog teksta, opisuje proces rada na predstavi, koji počinje već pri čitanju teksta i traženja njegove poruke, pa preko određivanja koncepta predstave u kojem će ona najtočnije i najjasnije prodrijeti do publike, sve do kreiranja uloga koji će poruku moći prenijeti. Zatim opisuje proces kreiranja svake od uloge i različite načine traženja sličnosti sebe i lika, koje, pronašavši ih i živeći ih na sceni, oživljavaju lik i pretvaraju ga u ulogu. U tom procesu traženja neophodno je kombiniranje mašte i sjećanja kao alata koji omogućuju da lik na sceni djeluje sukladno datim okolnostima zadanim u drami. Opisuje i kako vizualan identitet predstave također pridonosi kreaciji uloge. A kreacija uloge, koja se svakim novim igranjem nastavlja i nikada u potpunosti ne završava, istovremeno je i kreacija osobnog identiteta. Tražeći sebe u liku put je kojim ona gradi ulogu, a tražeći lika u sebi jedan je od načina kojim ona nadograđuje sebe. Širi svjetonazore i čini glumca i čovjeka u sebi življim.