Cilj ovog rada je prikazati faktore i mehanizme ozljede prednjeg križnog ligamenta, dijagnostičke i operativne postupke te proces rehabilitacije i prevencije. Ozljeda se najčešće događa kod sportskih aktivnosti koje uključuju doskok ili naglu promjenu smjera, a češće nastaje kod ženske populacije. Poznavanjem faktora rizika i mehanizama ozljede moguće je smanjiti učestalost ozljede eliminacijom ili djelovanjem na same čimbenike. Faktori rizika dijele se na intrizične i ekstrinzične. Intrizični faktori se dalje dijele na: anatomske, biomehaničke, neuromuskularne i hormonalne. Ozljeda se najčešće događa kao posljedica malih kuteva fleksije u koljenu i anteriorne translacije tibie. Uz ozljedu prednjeg križnog ligamenta česte su i ozljede okolnih tkiva, što dodatno otežava i produžuje trajanje oporavka. Ozljeda i stupanj ozljede određuje se različitim metodama i testovima. Najčešće primjenjivani testovi su Lachmanov i pivot-shift test. Instrumentalna dijagnostika uključuje uređaj KT 1000 i 2000. Radiogafska dijagnostika provodi se magnetskom rezonancijom. Kod parcijalnih ozljeda osoba se može oporaviti samo rehabilitacijom, dok teže ozljede zahtjevaju operacijski postupak i rehabilitaciju. Operativni postupak uključuje transplataciju kojom se vraća funkcija prednjeg križnog ligamenta. Najčešći transplantati su patelarni i transplantat tetive semitendinosusa. Trajanje rehabilitacije je individualno za svaku osobu, a odvija se kroz preoperativnu i šest postoperativnih faza. Važnost preoperativne faze može se odraziti na postoperativni proces, tako što može smanjiti ili produžiti trajanje rehabilitacije. Svaka postoperativna faza ima određeno trajanje, a uz dodatnu evaluaciju moguće je potvrditi napredak na kraju te faze. U evaluaciji se koriste dijagnostički postupci, posebno manualna dijagnostika i opservacija. Za finalnu evaluaciju koriste se funkcionalni testovi. Ovi testovi procjenjuju aktivnosti kao što su skokovi i balans. Evaluacijska sredstva su i upitnici funkcionalnih aktivnosti, a najčešće se primjenjuju funkcionalna skala donjih ekstremiteta i Lysholm / Tegnerov uptinik. Osoba nakon provedene rehabilitacije može provoditi prevencijski program koji individualno ovisi o faktorima rizika svake osobe te se prema tome prevencija fokusira na deficitarne komponente.