Anksiotnost (strah, tjeskoba) neizbježni su u svakodnevnom životu. Ona je prirodna reakcija na situaciju koju doživljavamo kao prijeteću ili koja nas zabrinjava. Anksioznost kao simptom postoji u svim psihičkim poremećajima, ali kao primarni simptom javlja se u anksioznim, stresom uzrokovanim i somatoformnim poremećajima. Anksioznost kao psihički poremećaj uključuje i specifične simptome koji dovode do neurobiološke disfunkcije, te zahtijevaju posebne terapijske procedure, a smanjuju socijalnu i radnu sposobnost. Simptomi karakteristični za anksioznost dijele se na psihološke i tjelesne simptome. Psihološki simptomi su: pretjerana plašljivost i strahovanje, osjećaj unutarnje napetosti i nemira, smetnje koncentacije, pojačana osjetljivost na buku, smetnje spavanja, smetnje u pamćenju. Tjelesni se simptomi mogu očitovati na gotovo svim organskim sustavima. Karakteristični su : kardiovaskularni, respiratorni, gastrointestinalni, genito-urinarni, neurološki. Anksiozni poremećaji praćeni su visokom stopom suicidalnosti, a predisponiraju i za razvoj raznovrsnih psihosomatskih bolesti. Psihološke teorije anksioznost objašnjavaju kao premještanje intrapsihičkog konflikta (psihodinamski model), te kao fenomen uvjetovanja (kognitivno bihevioralni model). Psihodinamska teorija anksioznost objašnjava kao konflikt između ida i ega. Kognitivna teorija anksioznost objašnjava kao tendenciju prekomjerne procjene potencijala za opasnost. Dijagnoza se temelji na pažljivo prikupljenoj anamnezi, procjeni psihičkog i somatskog statusa te učinjenih somatskih pregleda i pretraga. Najčešći anksiozni poremećaji su: *generalizirani anksiozni poremećaj *panični poremećaj *fobije *anksiozno depresivni poremećaj *opsesivno kompulzivni poremećaj *anksioznost u organskih bolesnika *posttraumatski stresni poremećaj Liječenje se sastoji od kombinacije farmakoterapije i psihoterapije. Provodi se ambulantno i bolnički. Pri hospitalizaciji bolesnika medicinska sestra najčešće je prvi stručnjak koji dolazi u kontakt s njim. U radu sa psihijatrijskim bolesnikom medicinska sestra se pridržava načela zdravstvene njege psihijatrijskog bolesnika. Medicinska sestra prati bolesnika prilikom boravka na odjelu u njegovim aktivnostima u koje je uključen na odjelu, susreće se sa pacijentovom obitelji, uočava promjene i izvještava liječnika i stručni tim. Osnova cjelokupnog terapijskog djelovanja u radu medicinske sestre s anksioznim bolesnicima usmjerena je na smanjenje tenzija. Medicinska sestra svojom emocionalnom toplinom, spremnošću da razumije i reagira stvara i produbljuje odnos između nje i bolesnika. Spremnost medicinske sestre da razgovara sa pacijentom daje pacijentu osjećaj da se sestra brine za njega i da mu pruža sigurnost, te da ga prihvaća sa svim manama i vrlinama.