Pareza brahijalnog pleksusa se ubraja u najčešće porođajne ozljede perifernih živaca. Unatoč boljem poznavanju uzroka i čimbenika rizika, incidencija ove ozljede tijekom godina je ostala gotovo nepromijenjena. Najčešća klasifikacija odnosi se na korijene brahijalnog pleksusa koji su oštećeni. Gornja kljenut ili Erb-Duchenne je najčešća. Odnosi se na oštećenje korijena C5 i C6 (ponekad i C7) i manifestira se smanjenom funkcijom fleksora lakatnog zgloba, supinatora podlaktice i u nekim slučajevima ekstenzora ručnog zgloba. Donja kljenut ili Klumpkeova kljenut se odnosi na oštećenje korijena C8 i Th1 i javlja se vrlo rijetko. Rezultira ispadom mišića fleksora šake i prstiju te intrinzičnih mišića šake. Potpuna kljenut se odnosi na oštećenje svih korijena brahijalnog pleksusa i rezultira potpunim senzomotornim deficitom zahvaćene ruke. Česte su sekundarne deformacije zahvaćene ruke u obliku kontraktura, deformacija i smanjene duljine ruke. Strukturalna oštećenja i funkcionalni deficiti ograničavaju dijete u aktivnostima svakodnevnog života i participaciji u školi i zajednici. Fizioterapijska procjena se provodi prema Međunarodnoj klasifikaciji funkcioniranja, onesposobljenosti i zdravlja (ICF). Procjenjuje se oštećenje na razini tjelesnih struktura i funkcija, aktivnosti i participacije djeteta te utjecaj okoline. Procjena se odvija kroz opservaciju, palpaciju i specifične testove i upitnike. Kako bi rezultati habilitacije bili što bolji, potrebno je što ranije započeti intervenciju. Važno je da su postupci intervencije u skladu s razvojnim fazama djeteta. U radu su prikazani različiti oblici intervencije: terapija prema Vojta principu, neurorazvojni tretman, senzorna integracija, Constrained Induced Movement Therapy i noviji pristupi habilitaciji kao što je virtualna stvarnost, robotske platforme i Medical Interactive Recovery Assistant (MIRA).