Jedinica intenzivnog liječenja predstavlja posebnu organizacijsku jedinicu u kojoj su smješteni bolesnici kojima je potrebna kontinuirana skrb i nadzor vitalnih funkcija. Vitalno ugroženim bolesnicima koji zbog svoje osnovne bolesti ili težine ozljeda budu smješteni u jedinicu intenzivnog liječenja uobičajene metode praćenja vitalnih funkcija nisu dovoljne. Rad medicinske sestre u jedinici intenzivnog liječenja izuzetno je zahtjevan i specifičan te stresan. Pružanje zdravstvene njege zahtjeva visoku razinu znanja, stručnosti i kompetencija te zahtjeva često i brzo prilagođavanje sukladno stanju bolesnika. Izolacija u jedinici intenzivnog liječenja posebno je specifično područje rada medicinske sestre. Osnovne vrste izolacije su izolacija izvora te obrnuta izolacija. Izolacija izvora provodi se s ciljem sprečavanja širenja mikroorganizama i/ili zarazne bolesti sa bolesnika na druge bolesnike, osoblje, okolinu te sve zaposlenike koji sudjeluju u radu jedinice intenzivnog liječenja. Obrnuta izolacija provodi se kada želimo zaštititi bolesnika od razvoja infekcije uzrokovane mikroorganizmima iz okoline. Specifičnosti zdravstvene njege vezane su uz 24 satni monitoring i praćenje bolesnika te kontinuirano promatranje bolesnika i uočavanje promjena. Pravilnim korištenjem osnovne zaštitne opreme, provođenjem mjera dezinfekcije i sterilizacije, poštivanjem rada po protokolima i smjernicama kod izvođenja raznih invazivnih dijagnostičko-terapijskih postupaka te prvenstveno pravilna higijena ruku stvaramo preduvjet za sprečavanje nastanaka i širenje bolničkih infekcija. Poseban izazov predstavlja rad u jedinici intenzivnog liječenja sa bolesnicima pozitivnim na SARS-CoV-2 virus. Iako su medicinske sestre navikle u svom radu svakodnevno koristiti osnovnu zaštitnu opremu rad u vrijeme pandemije koronavirusom izuzetno je zahtjevan. Korištenjem više slojeva osnovne zaštitne opreme otežan je rad sa bolesnicima kako manualno tako i komunikacijski. Bolesnici koji su smješteni u jedinicu intenzivnog liječenja često se prestrašeni i u strahu za vlastiti život te je izuzetno važno odvojiti dovoljno vremena za razgovor sa bolesnikom, objasniti mu postupke i intervencije kojima je izložen te pružiti utjehu i sigurnost.