Urogenitalna disfunkcija je poremećaj koji nastaje slabljenjem i oštećenjem mišića zdjeličnog dna te potpornih struktura kao što su fascije i ligamenti. Urogenitalna disfunkcija obuhvaća probleme poput urinarne i fekalne inkontinencije, urinarne retencije, promjene položaja ženskih spolnih organa i seksualne disfunkcije koji uveliko utječu na kvalitetu života žene. Od problema urogenitalne disfunkcije najčešći je urinarna inkontinencija kod koje razlikujemo statičku, urgentnu, miješanu, prelijevajuću i funkcionalnu idiopatsku inkontinenciju te neurogeni mjehur. Neki od rizičnih čimbenika za nastanak urogenitalne disfunkcije su dob, trudnoća i porod, slabosti zdjeličnog dna, povišeni intraabdominalni tlak zbog debljine,kroničnog kašlja, opstipacije i teškog fizičkog rada, radioterapija karcinoma cerviksa i drugih tumora smještenih u zdjelici, kirurški zahvati, traumatske ozljede kralježnice te neurološke bolesti. Problemi urogenitalne disfunkcije mogu se liječiti kirurški i konzervativno. Fizioterapijski proces kod urogenitalne disfunkcije započinje fizioterapijskom procjenom. Fizioterapijskom procjenom utvrđuju se uzroci i posljedice funkcionalnog deficita te potencijali fizioterapijske intervencije. Fizioterapijska procjena urogenitalne disfunkcije sastoji se od anamneze, opservacije, palpacije, dinamometrije, dijagnostičkog ultrazvuka, brojnih skala i upitnika za procjenu funkcije mišića, kvalitetu života te procjenu seksualne funkcije. Nakon provedene fizioterapijske procjene u dogovoru s pacijentom dogovaraju se realni ciljevi koje je potrebno ostvariti fizioterapijskom intervencijom. U fizioterapijsku intervenciju ubrajaju se elektrostimulacija, elektromagnetska stimulacija, biofeedback, trening mišića zdjeličnog dna te trening mokraćnog mjehura. Fizioterapijsku intervenciju slijedi evaluacija provedenog tretmana. Urogenitalna disfunkcija problem je s kojim se susreću i žene u sportu. Najčešći poremećaj koji se javlja kod sportašica je urinarna inkontinencija. Prevalencija urinarne inkontinencije najveća je u sportovima visokog intenziteta sa brojnim skokovima i puno trčanja poput gimnastike,rukometa, košarke,odbojke i slično. Urinarna inkontinencija kod žena u sportu nerijetko ostaje neprepoznata zbog manjka edukacije trenera i samih sportašica o tom problemu.