U lingvističkome metajeziku zoosemija označava metaforičko proširenje značenja leksema koji primarno upućuju na životinje, a sekundarno na ljude. Zahvaljujući sposobnosti da metaforički mislimo, u stanju smo uočiti da referenti koji pripadaju potpuno različitim domenama slično izgledaju, slično funkcioniraju, imaju sličan položaj ili slične karakteristike. Taj nam mentalni metaforički mehanizam osigurava podlogu za leksički metaforički mehanizam s pomoću kojeg prenosimo ime s jednog referenta na drugi i razvijamo višeznačnu strukturu leksema. Iako je prijenos imena sa životinje na čovjeka neupitan primjer metaforičkog mehanizma, njegovu motiviranost treba pažljivo interpretirati jer se obično ne temelji na sličnosti vidljivih obilježja životinja i ljudi, nego na izjednačavanju određenih ljudskih karakternih osobina sa stereotipima o naravi određenih životinja. Zoosemija se može istraživati u okviru leksika jednog jezika, ali i usporedno, u leksiku dvaju ili više jezika. U literaturi o zoosemiji dosad nisu uspoređivani hrvatski i portugalski jezik, pa se ovim radom nastoji popuniti ta praznina. Na temelju proučavanja jednojezičnih rječnika hrvatskog i portugalskog jezika sastavljen je katalog leksema za životinje koji sekundarnim značenjima upućuju na ljude. Nakon izdvajanja odgovarajućih rječničkih članaka citirani su i analizirani primjeri njihove konkretne uporabe u različitim diskursnim poljima (u književnosti, na internetskim portalima, u razgovornom jeziku itd.). Usporedno proučavajući analogne zooseme u hrvatskom i portugalskom jeziku, kreiran je pregledan, detaljan i dokazima potkrijepljen osvrt na mehanizme zoosemije u obama jezicima. Širok spektar mogućnosti realizacije zoosemije u različitim kontekstima, kao i izvjesne razlike između hrvatske kulture i kulture zemalja portugalskoga govornog područja, omogućili su zanimljivu i zaključcima bogatu interpretaciju.

Na metalinguagem linguística, a zoossemia denota uma extensão metafórica do significado dos lexemas que se referem principalmente aos animais e, secundariamente, às pessoas. Devido à capacidade de pensar metaforicamente, somos capazes de perceber que os referentes de domínios completamente diferentes podiam parecer semelhantes porque funcionam de forma semelhante, ou seja têm posições ou caraterísticas semelhantes. Este mecanismo metafórico mental oferece a base para o mecanismo metafórico lexical com o qual transferimos o nome de um referente para outro e desenvolvemos a estrutura ambígua do lexema. Embora a transferência de um nome de um animal para um humano seja um exemplo inquestionável de mecanismo metafórico, a sua motivação deve ser interpretada com cuidado porque geralmente não se baseia na semelhança de caraterísticas visíveis de animais e humanos, mas na equiparação de determinados traços humanos com estereótipos sobre a natureza de certos animais. A zoosemia pode ser observada no léxico de uma língua, mas também comparativamente, no léxico de duas ou mais línguas. Na literatura sobre zoosemia, as línguas croata e portuguesa ainda não foram comparadas e este tese de mestrado tenta preencher esta lacuna. Com base no estudo de dicionários monolingues das línguas croata e portuguesa, criamos um catálogo de lexemas para animais com significados secundários referentes a pessoas. Após a extração dos artigos correspondentes dos dicionários, citamos e analisamos exemplos da sua utilização em diferentes campos do discurso (na literatura, nos portais da Internet, na linguagem coloquial, etc.). Ao estudar zoossemas análogos nas línguas croata e portuguesa em paralelo, geramos uma revisão detalhada e apoiada por evidências dos mecanismos dos zoossemas em ambas as línguas. A grande quantidade de possibilidades de realização da zoosemia em diferentes contextos, bem como certas diferenças entre a cultura croata e a cultura dos países lusófonos, permitiram uma interpretação interessante e rica em conclusões.