Napredna osmoza je osmotski vođen membranski proces koji koristi gradijent osmotskog tlaka kako bi potaknuo fluks vode kroz polupropusnu membranu iz pojne kapljevine (s nižim osmotskim tlakom) u osmotsko sredstvo (s višim osmotskim tlakom). Transport molekula vode omogućava postizanje ravnoteže između ta dva sustava. U radu se objašnjavaju izazovi vezani za naprednu osmozu kao: vanjska i unutrašnja koncentracijska polarizacija, reverzna difuzija soli i blokiranje membrana. Također, opisuju se do sada najučinkovitiji načini smanjenja navedenih problema. Zahtjevi koje bi trebalo ispuniti idealno osmotsko sredstvo su brojni: visoki osmotski tlak, minimalna reverzna difuzija, mala molekulska masa i niska viskoznost, jednostavna regeneracija, lako rukovanje, kompatibilnost s membranom te da ne smije biti toksično. Postoje dodatni zahtjevi i za ''idealne'' membrane pa one moraju omogućiti visoki fluks vode, visoko odbacivanje tvari iz pojne kapljevine i osmotskog sredstva, moraju imati nisku koncentracijsku polarizaciju, visoku kemijsku otpornost, visoku mehaničku robusnost, a blokiranje mora biti što manje. Posljedično, razvijen je velik broj različitih osmotskih sredstava i membrana koje u većoj ili manjoj mjeri ispunjavaju navedene zahtjeve. Napredna osmoza kao nova tehnologija ima različite primjene od kojih se mogu istaknuti: desalinacija, obrada otpadnih voda, prehrambena i farmaceutska industrija i proizvodnja električne energije.